ruhumu betona serdiğimde akanlar renklerim olacak
parçaları değil yalanlarımın
paranoyalarım bir türlü bırakmadı iki yakamı
aşağı çektiler, uçtum uçtum
düşmedim, hiçbir zaman yere kavuşmadım
dipsiz bi kabusla uyandım, gözlerimi açmadım
elimden geleni ardına koydum yukarda kalsın diye
verdiğim havayla bari solusun diye
son nefesim onda hayat bulsun,
gücümün bittiği an.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder