Günah Çıkarma

İçine girdiği bedenin ruhunu alanlardanım,
dökülürüm kıvrımlarından aşağı süzülürken yaşların.
Kabımın en kuytu köşelerini kırmızıya boya hadi,
hızlı davran yoksa kaçarım,
özün bende olduğu sürece, yakalanmam.

Ben tahta bir kutuya hapsolmadan önce,
sen kilidini üstüme vurmadan önce,
Nefes almadan önce,
tahta bir yatakta uyurdum.
Kurtlar yürürdü beynimin içinde, görmezdim.
Şimdi gözlerimin içine indiler, görebilirsin,
baksan, fakat sen güzellikten anlamazsın.

Üşenmeyip konuşmana gerek yok,
söyleyeceklerin belli, dilini ben çaldım,
Kurtlarıma yedirdim.
Belli mi gerçekten diyeceklerin?
Fısıltılar kulağımda, fısıldayan ben miyim?
Kustuğun yavrularım ağzımın içine,
Yattığım yerden sorumlusu ben miyim?

Sorsan şeytanın ta kendisiyim,
bedenini yakan ateşi senin bilincinden çaldığımı da söyler misin?
başka kim çaldı ateşi, hatırlar mısın,
yoksa unutturduklarımdan mısın?

Çürümüşüz çoktan elmamız elimizde taptaze
Bir başkası daha vardı sahi,
tuvale mi kilitlemişti kendini?
Boyalar mı hapsetmişti onu?
Hangimizin elinde ki kırbaç,
benden damlıyor, damarlar senin?

Aksın madem, yaksın.
Zavallı Ophelia, nitelikli bir yalancının gerçeklerine
bile bile kansın.
Ruhum onun suretinde,
İçine girdiğim an şeklini almıştım, çalmıştım.
Başarılı bir hırsızım, en derin uykusunda,
repliğini de çalmıştım;
“Ateşsen yanacakmışsın”.