Adab-ı Muaşerete İçelim

Damla damla anason,
sırtımdan aşağı döküver saki,
gözlerinden akamayana içsinler.
Suyu da az kat, ıslak ıslak,
bir yudumla bir nefesi seviştirmeden
dudaklarına zehri katiyen götürmesinler.
Ciğerlerine insin,
Söyle,
Buz soğutmaz da yakar benim belimde.

Tadımı yumuşatmaya meze arıyormuşsun,
“etme” saki,
bırak damağında acısı kalsın.
Söyle, çalsınlar nihavendden mutluluğumu,
dostlar meclisine dert olmuşum.

Son yudumu bırak,
adettendir saki,
rakı bardağı başı boş kalmaz sofrada.
İçimi boşaltma içine,
Yok olurum da eksilemem.
Sarhoşluğuma kanıp da şer belleme aşkımı,
şeffaftım ben de sen gibi, ekleyene kadar saflığını.

İkimiz de birbirimize benzeriz, sen özümüzü tanırsın saki,
anlat onlara nasıl tatsızdır o bensiz,
anlat onlara nasıl renksizim ben onsuz,
yargıçlar toplanmış sofranın etrafına,
rahat bıraksınlar bizi, içip gitsinler.
Evli evine, köylü köyüne...
Ben de başbaşa kalayım,
içimde bir yudum muhabbetten artan hayalinle.