Can Sıkıntıları I

Ben bir yalancıyım.

Karakterimin dibi yok, temelsiz.
Ruhlardan kıyafetler biçip kendiminkine giydiririm.
Uymayınca derilerini yüzüp kanata kanata sokaklara atarım.
                                               Sen benim en sevdiğim elbisemsin.

                                               Dolabımın dibinde hep seni saklıyorum.

Yine birilerinin canını yaktım bu gün,
saygısız günlük,
onlar da benimkini.
Ben onlara izin verdim, zevk almak için.
Çünkü itler kadar aşağılık isteklerim vardı mutluluktan.

Ölsem, ölemem bile, anladın mı?
Mahallenin serserisi, sorumluluk bindi omuzlarına,
babanın gözyaşlarını düşünerek nereye gidebilirsin?
Sokak çocuklarının halinden anlamayan kardeşin
aç gezmesin
diye bankacılar mı yanaklarını silsin?

Madalya takacaklar çünkü sana!
Sütü bozuk entel parçalarına kendini yem edesin.
Hadi bırak her şeyi kaç dünyanın ucuna kaç, kaçsana!
Sen cehennemini kendi sırtında taşıyorsun, siktir olup gitsen de,
düşünmeyecek misin,
Madem gidecektim, niye ona gitmedim?
Niye doğruyu söylemedim.

Uçağa seni giyenerek bindim.
Sense çırılçıplak sevgilinindin.

İstemedi dersin, belki düşünürsün,
kölesi olsam belki kabul ederdi.
Kimse kölelere aşık olmaz! Köleler efendilerine ölür de,
Efendiler kölelerin etlerini timsahlarına layık görürler.

Sen de haketmedim seni dersin.

Dünya hakkettiğini iddia ediyormuş gibi,
bir de üstüne adil olma şerefini üstleniyormuş gibi,
isyan ediyorsun ha? Kime?
Hayatım, pardon, inancını kaybetmemiş miydin sen?

Kaybetmiştin ya bir içki masasında diline kurban olduğumun,
bacaklarına döktüğü kelimelerde kaybetmiştin!

Sen attın beni buraya! Özümü bile bile beni yakılmak üzere bir sınava gönderdin.
Merhametli Tanrının nefret etmekten en çok hoşlandığı deneyiyim.
Öyle bir beyinleri olsun ki kraker yerken boğulsunlar!
Öyle yürekleri olsun birbirlerini doğrasınlar!
Gözlerime baktırmadım, ellerimi tutturmadım,
Günahtır.

Özüm diye ateşini yemekten hiç çekinmeden,
sevgiden isimler takıp, daha kaç odun taşıyacaklar,
ailemin geleceğinin üzerine?

Çizelim madem bilekleri, mavi kanımız aksın.
Hocayız ya ufacık kafamızla kimisine, onlar kadın sansın,
birileri kız bilsin, diğerleri adam desin.

                                               Adamlar kendini hiç bilmesin.
                                               Suçu hep benim olsun.

                                               Zaten müebbet değil mi bu?

                                               Bırak ölmeyi, gidemem istesem bile.

                                               Çıplak da gezemem seni çıkarsam bile.