Güneş, Ay

Benim en iyi oyun arkadaşım karanlık sanırdım.

Kimselere göstermez,

hep çenemin altındaki kafesimde saklardım.

Neredeyse bir yıl olacak en iyi arkadaşımı satalı,

fakat biliyorum, o beni anlayışla karşılardı,

aydınlık çok çekici bir tuzaktı.

Tuzak dediysem,

yakalanmak bazı anlar esaret anlamına gelmez.

Esrarlı fakat esaslı bir esrikliğin esamesini görünce,

siz de beni anlarsınız.

Ben kopyanın kopyasıyken,

birdenbire aslını buldum.

Her şeyimi anlattım sandım aydınlığa,

o çoktan anlatamadıklarımı biliyordu.

Gün oldu güneş nasıl uzaklaşır bazen dünyadan,

hani hades kıskanır da geri alır canını doğanın,

bir kaç uzun geceliğine,

işte öyle azıcık uzaklara kaçtı aydınlığım,

 beni eski dostumun tanıdık sahnesiyle başbaşa bıraktı.

Bırakmadı da, oyun arkadaşım beni biraz özlemişti.

Ben de onu küçükken sevmesem bile

sırf kırmızısı çok parlak olduğu için yediğim elma şekerlerinin tadı gibi

tanıdık, tatlılıktan acı, dudaklarımı birbirine yapıştıran bir diş ağrısıyla karşıladım.

Karanlık benimle alay ediyor şimdilerde,

ama bu okula gitmeyi sevdiğim halde her sabah istifra etmem gibi bir alay.

Kırık dökük Türkçemle kafa bulan yeni sınıf arkadaşlarımla bir gün kanımın son damlasına kadar anlaşılabilmek için sarfettiğim güçten sonra üzerime oturan karakterim gibi artık başedebildiğim gibi bir yenik düşme hali. Gün bahara dönmekten kaçamayacaksa aydınlığım da dünyanın etrafında bir koşup bana geri gelecek biliyorum.

Çocukluk arkadaşım da biliyor.

bu yüzden biz hepimiz kafesimin üzerine örtülecek ışığı bekliyoruz,

karanlığım yeniden uyuyabilsin diye.

Biliyoruz. Benim buzu yalarken dilin yapıştığında duyduğun sancıyla eş çok dostum var kafamın içinde. hepimiz birbirimizi nefretle seviyoruz.

Emin olduğumuz tek şey aydınlığımıza tüm benliğimizle aşık olduğumuz.

ve bunun hatrına aydınlık hiç gelmese bile olur, fakat geldiğinde işte o zaman

ailemin en sevdiğim büyüklerinin hala nefes aldığı bayramlarda gelecekten herkesin habersiz olduğu ve hatırdan değil gönülden gülündüğü, bisiklet sürmeye göz dikebildiğin yaşta gurbetten gelip de ilk bayram harçlığını aldığındaki mutlulukla dolarız.

O zamana kadar eski dostumla ben birer sigara içip uyuyacağız,

Günaydın diyenimiz aydınlığımız olana kadar.

Seni seviyorum hayatım... sonsuzluğu aklın almadığı yere kadar.