Kar

Özümdeki sancılar bir kar tanesi kadar girift,
yaş aldıkça çığa dönüşüyor.
Yüksek kıvrımlarından aşağı bakınca
hep içimden atlamak geliyor.
Oysa ben yaşamayı seviyorum.
Yaşayanlarla derdim var,
dertlerim hep zamanda donakalıyor.
Yeterince üşürsen yanabilirsin,
benimse hep içim titriyor.
Var bir kıvılcım ama asla alev almıyorum.
Cayır cayır tutuşanlar var,
utanmıyor musun?
Herkesin cehennemi,
değip geçiyorum.
Bazı sancılar cehenneme kar düşene kadar.